Σελίδες

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Κάνει κρύο, καιρός για χοντρό πουλόβερ

Εδώ και μερικές εβδομάδες έχω ξεκινήσει μαθήματα πλεξίματος με βελόνες, με την Δέσποινα από το "Κουβαράκι"
Η Δέσποινα λοιπόν με μύησε στα μυστικά του πλεξίματος με βελόνες, μου έδωσε οδηγίες και σκέφτηκα να αρχίσω το πρώτο μου πλεκτό με τη βοήθειά της. 


Ξεφυλλίζοντας τα δεκάδες περιοδικά από τη συλλογή της, επέλεξα το παρακάτω σχέδιο από το περιοδικό "ΕΚΕΙΝΗ" και συγκεκριμένα από το τεύχος Σεπτεμβρίου 2013. Εκτός από το ότι είναι πανέμορφο, για τα δικά μου γούστα, φαίνεται ζεστό και άνετο, είναι και εύκολο στο πλέξιμο, γιατί χρησιμοποιούνται μόνο οι βασικές πλέξεις (καλή και ανάποδη). 


Διάλεξα ένα χοντρούτσικο νήμα σε γήινους τόνους, πήρα και κάτι γκουμούτσες βελόνες Νο 12 και Νο 10 σύμφωνα με τις οδηγίες του σχεδίου, και με την βοήθεια της δασκάλας μου με πολύ γοργό ρυθμό έχω φτάσει σχεδόν στη μέση. 


Το σχέδιο προτείνει το πλέξιμο του πουλόβερ να γίνει μονοκόματο, αλλά τα μανίκια μπορούν να πλεχτούν ξεχωριστά και να ενωθούν με το υπόλοιπο στο τέλος. Εγώ διάλεξα τον δύσκολο τρόπο (τρομάρα μου) και το πλέκω μονοκόματο. 


Το πλεκτό, ξεκινάει από την πλάτη, με τις βελόνες Νο 12 και πλέκουμε καλή και ανάποδη. Για το δικό μου μέγεθος (small) και το νήμα που έχω διαλέξει, έριξα 35 πόντους. Το μέτρημα το έκανα χρησιμοποιώντας ώς δείγμα ένα παρόμοιο πουλόβερ στα μέτρα μου.  Στο ύψος περίπου που ξεκινάει το στήθος (όπως φαίνεται στην πρώτη φωτογραφία), άλλαξα βελόνες (Νο 10) και έριξα 27 πόντους από την κάθε πλευρά για να σχηματιστούν τα μανίκια και συνεχίζω να πλέκω "φανταιζί" λάστιχο μέχρι να φτάσω στο ύψος της λαιμόκοψης, όπου θα κλείσω πόντους στο κέντρο για να τη σχηματίσω. 

Πλεονεκτήματα: 
  • Είναι εύκολο στην πλέξη. Στην αρχή μου φάνηκε κάπως παράξενο να πλέκω με τόσο μεγάλες βελόνες, αλλά συνήθισα πολύ γρήγορα. 
  • Είναι πολύ όμορφο και σίγουρα θα είναι πολύ ζεστό. Οι φωτογραφίες αδικούν το χρώμα γιατί είναι πιο γλυκό από αυτό που δείχνουν. 
  • Πλέκεται πολύ γρήγορα. Επειδή το νήμα είναι χοντρό, το πλεκτό παίρνει ύψος αμέσως. Έφτασα μέχρι τα μανίκια μέσα σε 1 απόγευμα. 

Μειονεκτήματα: 
  • Το νήμα τελειώνει πολύ γρήγορα. Μέχρι στιγμής έχω χρησιμοποιήσει 6 κουβάρια, οπότε βγαίνει λίγο ασύμφορο οικονομικά (αλλά αξίζει τον κόπο). 
  • Επειδή το πλέκω μονοκόματο, δυσκολεύομαι (αρκετά είναι η αλήθεια) στην πλέξη τόσο πολλών πόντων στην ίδια βελόνα και γι αυτό πρότεινα την εναλλακτική λύση. 

Δεν ξέρω τι δυσκολίες θα αντιμετωπίσω ακόμα, αλλά με τη βοήθεια της Δέσποινας θα τα καταφέρω. 
Τα υπόλοιπα την επόμενη φορά. Μέχρι τότε..... 

Να περνάτε καλά.  

Τρίτη 12 Νοεμβρίου 2013

Τα κατορθώματα της κόρης μου

Την Τετάρτη στις 6 του μήνα, έκλεισε τα 3

Τη λένε Στεφανία και είναι η μονάκριβή μου κόρη, το στολίδι του σπιτιού μου, το παρεάκι μου, η ζωή μου όλη.

Κατά καιρούς μου έχει πετάξει διάφορα κουφά, καθότι η γλώσσα της πάει ροδάνι. Άλλες φορές γελάω και συγκινούμαι με την αθοώτητά της, μερικές φορές έρχομαι σε δύσκολη θέση γιατί δεν ξέρω τι να της πω, άλλες φορές προβληματίζομαι, αλλά πάντα απολαμβάνω κάθε της λέξη, κάθε της γκριμάτσα. 

Τα περισσότερα από τα μαργαριτάρια της, τα έχω ξεχάσει - ο σκληρός δίσκος του μυαλού μου είναι γεμάτος από τις υποχρεώσεις και τα θέματα της καθημερινότητας - και συνειδητοποιώντας πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός και πόσο γρήγορα μεγαλώνει το βλαστάρι μου, σκέφτηκα να προσθέσω μια καινούργια σειρά θεμάτων στο blog μου με πρωταγωνίστρια τη Στεφανία. 

Έτσι θα κρατήσω ένα "αρχείο αναμνήσεων" για μένα και για εκείνη (χωρίς να ζορίζω το μυαλουδάκι μου να τις χωρέσει όλες) και αρχίζω από τις σημερινές ατάκες της: 

1. Κατεβαίνοντας από το σπίτι για να μπούμε στο αυτοκίνητο και να πάμε εκείνη στον παιδικό κι εγώ στη δουλειά, βρήκαμε το αυτοκίνητο μούσκεμα, λόγω της βροχής 
Στεφανία: Μαμαααά, ποιός έπλυνε το αυτοκίνητο? 
Εγώ: Η βροχή μωρό μου!!! (Γιατί άμα περίμενε να το πλύνω εγώ, ζήσε Μάη μου......) 

2. Γυρνώντας από τον παιδικό, συζητάμε και λέμε πως περάσαμε τη μέρα μας. 
Εγώ: Τι φάγατε σήμερα μωρό μου? 
Στεφανία: Πατατούλες με μοσχαράκι (πάλι καλά, όταν είχανε αρακά, μου είχε απαντήσει : μπαλάκια πράσινα) 
Εγώ: Ποιο φαγητό σου αρέσει πιο πολύ απ' όλα ? 
Στεφανία: (Το σκέφτεται για λίγο και απαντάει γεμάτη σιγουριά) Η τούταααα!!! (τούρτα) 

Μου βγήκε γλυκατζού η άτιμη!!!!! 


Αυτά προς το παρόν. Σας προειδοποιώ: Θα έχει και συνέχεια χιχιχιχιχι ....


Φιλιά πολλά. Να περνάτε καλά κι εμείς ..... καλύτερααααα  

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Είμαι κι εγώ unpaixtable!!!!


Πριν μερικές μέρες παρέλαβα αυτό το βραβειάκι! Μου το χάρισε η  Χριστίνα από τις  Neraidodimiourgies και την ευχαριστώ πάρα πολύ!



Φυσικά έχει και συνέχεια - δεν λες ευχαριστώ και καθάρισες! Χι, χι, χι.....

The Rules of the #unpaixtable Award:
  • Στην αρχή της ανάρτησης σου πες μας από ποιον έλαβες το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς το blog του!
  • Επ! μην βαριέσαι ! Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις ...
  • Οι έξι ερωτήσεις είναι πάντοτε ίδιες, ενώ η έβδομη συντάσσεται από τον unpaixtable και απευθύνεται στους επόμενους
  • Πρότεινε πέντε άτομα για να λάβουν το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς τα ιστολόγια τους.
  • Στο τέλος του post απηύθυνε την πιο unpaixtable ερώτηση σου...στους bloggers που προτείνεις!
  • Και μην ξεχνάς  κάτω από την εικόνα με το σήμα του βραβείου βάλε link που οδηγεί στην ανάρτηση (http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award) Όταν το κάνεις... give a shout to all4blogs διότι θα σε προσθέσει στην λίστα με τους συμμετέχοντες (link back)

Οι ερωτήσεις (6+1) και οι απαντήσεις μου:
1)Intro ( Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)
Είμαι η Άννα και είμαι καλά. Ζω στο Αιγάλεω τα τελευταία 44 χρόνια μαζί με την 3χρονη κόρη μου Στεφανία. Είμαι Αιγόκερως και Σαββατογεννημένη και το blog μου πραγματεύεται θέματα σχετικά με το πλέξιμο, αν και σκέφτομαι να προσθέσω και άλλα ... 
2)Ποιο είναι το moto του Blog σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!
Στις λιγοστές μέχρι τώρα αναρτήσεις μου τελειώνω με τη φράση : "Να περνάτε καλά" . Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή, οπότε απολαύστε τη!!!!!
3)Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;
Δεν μου έρχεται στο μυαλό κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι αυτή τη στιγμή, αλλά σίγουρα θα ήταν ομαδικό και πολύ πολύ διασκεδαστικό!!!!
4)Όταν γίνω διάσημος blogger θα... (συμπλήρωσε την φράση)
......βγει ο ήλιος από την ανάποδη!!!!! 
5)Κάνε φίρμα την λιγότερο δημοφιλή ανάρτηση σου.
9 είναι όλες κι όλες (μη βαράτε, θα προσπαθήσω να γράφω περισσότερο!), οπότε ρίξτε τους μια ματιά.....  Χαχαχαχαχα 
6)Ποια κατηγορία ιστολογίων, θα ήθελες να αφανίσεις από την blog- όσφαιρα και γιατί;
Καμία! Όλοι είναι αποδεκτοί
7)Η έβδομη ερώτηση ανήκει πάντοτε σε αυτόν που παραλαμβάνει το βραβείο και συνεχίζει την αλυσίδα!
Η ερώτηση της Χριστίνας είναι: "Αν κέρδιζες ένα αεροπορικό εισιτήριο χωρίς επιστροφή, για σένα και την οικογένειά σου, σε ποιό μέρος του κόσμου θα επέλεγες να πας και γιατί?"
Χριστινάκι μου, αν και είναι πολύ δελεαστική η σκέψη να πάω κάπου εξωτικά, δεν θα το κρατούσα το εισιτήριο, γιατί θα αναγκαζόμουν να αφήσω πίσω τους φίλους μου, οι οποίοι είνα εξαιρετικά πολύτιμοι για μένα. 

Η δική μου ερώτηση είναι: "Ποιό όνειρό σου θέλεις να πραγματοποιήσεις οπωσδήποτε?" 

Το βραβείο θα το χαρίσω: 
1. Στη Δέσποινα από το Κουβαράκι. Με τη Δέσποινα συναντηθήκαμε από κοντά και παρακολουθώ τα μαθήματα για βελόνες που κάνει. Είναι πολύ καλή δασκάλα και σύντομα θα δείτε τι φτιάχνω, με την καθοδήγησή της! Ευχαριστώ Δεσποινάκι!!! 
2. Στη Δέσποινα από Το γλυκατζίδικο της Νταίζης
4. Στη Σταματία από το Μαμά και όχι μόνο και 
5. Στην Pegy από το Pegy' s land

Καλοφόρετο κορίτσια. 
Και μην ξεχνιόμαστε: "Να περνάτε καλά!"

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Επιστροφή στο blogging - Πολύχρωμο ζακετάκι

Μετά από πολύ καιρό απουσίας, καλημέρα........


Σε μια από τις βόλτες μου στα μαγαζιά, ανακάλυψα αυτό το πολύχρωμο νήμα :


Είναι ακρυλικό και η τιμή του ιδιαίτερα ελκυστική γιατί το βρήκα σε προσφορά (χεχεχε)

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο  για να βρω σχέδιο, ανακάλυψα αυτό το υπέροχο ζακετάκι

                                                                             εδώ 

Το σχέδιο είναι πολύ εύκολο και ιδανικό για αρχάριους αφού οι πλέξεις που χρησιμοποιούνται είναι ποδαράκια (double crochet) και αλυσιδάκια (chain) σε κύκλο.


Σιγά σιγά σχηματίζεται ένα εξάγωνο κυματιστό,

το οποίο γίνεται έτσι, όταν το διπλώσεις στη μέση:

Τα πράγματα είναι απλά. Φτιάχνεις 2 ίδια εξάγωνα και τα ενώνεις με τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματιστεί το ζακετάκι. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις ότι συνδυασμό χρωμάτων θέλεις και να το φτιάξεις στο μέγεθος που σε ικανοποιεί, χωρίς πολλά μετρήματα. Καταπληκτικό?


Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Παπούτσι απ' τον τόπο σου κι ας είναι .... πεδιλάκι

Μετά την τεράστια επιτυχία του διαγωνισμού κούπας, η φίλτατη Ζουζούνα (του γνωστού Καφέ ΖουΖούνα και όχι του Θεμιστοκλέους, βεβαίως βεβαίως), οργάνωσε ένα καινούργιο πρωτότυπο διαγωνισμό με θέμα Φέρε το παπούτσι σου . Πληροφορίες για το διαγωνισμό θα βρείτε στο blog Zouzounas Life . Επίσης εκεί μπορείτε να ψηφίσετε το καλυτερότερο πατούμενο από αύριο στις 12.00 μέχρι την Τρίτη στις 12. 

Αυτή τη φορά θα υποβάλλω εγκαίρως τη συμμετοχή μου, αν και απ ' ότι έχω δει μέχρι τώρα..., μέχρι και ο Χαραλάς θα τα έβρισκε σκούρα. 


Συμμετέχω λοιπόν στο διαγωνισμό, με ένα ζεύγος καλοκαιρινά  σανδάλια, χωρίς τακούνι. Τα τακούνια τα αποφεύγω (δυστυχώς όχι γιατί είμαι δίμετρη, αλλά γιατί δεν βολεύουν στο κατέβασμα της σκάλας με ένα νήπιο και 2 τσάντες παραμάσχαλα). 







Τα πεδιλάκια μου σε κοντινό πλάνο, για να φανούν τα λέλουδα και τα διακοσμητικά μπιρμπιλόνια.



Άποψη του πέδιλου, συνοδευόμενη από αριστερό πόδι, φρεσκοπλυμένο και νύχια φρεσκοβαμμένα!

Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλες τις διαγωνιζόμενες και να λιώσουν τα παπούτσια τους σε σουλάτσα στις παραλίες και όπου αλλού κάνουν κέφι.

Καλό βράδυ. Να περνάτε καλά

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Η κούπα που δεν πρόλαβε να γίνει σταρ

Ήταν Κυριακή πρωί (ή μήπως ήταν Σάββατο?), όταν ανακάλυψα ένα ωραιότατο blog - cafe (2 σε 1 σαν τα σαμπουάν) το Καφέ ΖουΖούΝα , στο οποίο γίνεται ένας διαγωνισμός κούπας. Η ιδέα μου φάνηκε εξαιρετική και την Κυριακή το πρωί (σίγουρα ήταν Κυριακή) έφτιαξα τον καφέ μου και βγήκα στην αυλή να ετοιμάσω το υλικό μου για τη συμμετοχή στο διαγωνισμό. Δυστυχώς δεν πρόλαβα εγκαίρως να ετοιμάσω την ανάρτηση - ο διαγωνισμός έληξε σήμερα στις 12 το μεσημέρι, οπότε η κούπα μου ήρθε τελευταία και καταϊδρωμένη.
Για να μην την απογοητεύσω όμως και πάει χαμένο το ποζάρισμα (της κούπας), σκέφτηκα να σας δείξω τις φωτογραφίες της κι ας μην συμμετέχει στο διαγωνισμό. Έξάλου, αν δεν παινέψεις την κούπα σου, πέφτει και σου ρίχνει τον καφέ (και κάνει και χάλια τη μοκέτα)!!!
Ξεκινάω λοιπόν: 

 Εδώ, την έβαλα να κάνει παρέα με τις γλάστρες, σε μακρινό πλάνο και πόζα δήθεν αδιάφορη....

 Η φωτογράφηση ξεκίνησε με την miss κούπα γεμάτη ζεστό καφεδάκι κι ας είναι κατακαλόκαιρο...

 Εδώ, ένα κοντινό για να φανούν με λεπτομέρεια οι κίτρινες καμπύλες της, η αθωότητα του πρόβατου και το μπλαζέ ύφος του τσοπανόσκυλου (ο Θεός να το κάνει!!!)....

 Άλλο ένα κοντινό της κουπίτσας και η ορτανσία από πίσω έχει αρχίσει και βγάζει αφρούς, γιατί μόλις αντιλήφθηκε ότι αυτή είναι απλά ... το φόντο!!!

Και τέλος, σαν γνήσιο πλεκτοκόριτσο, θα έσκαγα αν δεν μπέρδευα στο όλο σκηνικό και μια πλεκτή τσάντα, φτιαγμένη κι αυτή απ΄τα χεράκια μου (αμέ!!!), για την οποία θα σας μιλήσω πιο αναλυτικά σε άλλη ανάρτηση. 

Πολλά φιλιά. 
Να περνάτε καλά!

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Πλεκτοκόριτσο σε δράση - Καλοκαιρινό τσαντάκι

Προσπαθώντας να εξοικειωθώ με το βελονάκι, σκέφτηκα να πλέξω κάτι μικρό (π.χ. πορτοφολάκι), χρησιμοποιώντας μια μόνο βασική πλέξη και συγκεκριμένα το "ποδαράκι" (ή treble crochet αγγλιστί ή double crochet αμερικανιστί). 
Ένα βράδυ λοιπόν, στρογγυλοκάθισα στον καναπέ και συνέχισα το δείγμα που μου είχε φτιάξει η έμπειρη στο πλέξιμο, φίλη μου Μαίρη. Κουτσά στραβά, κατάφερα να τελειώσω δύο σειρούλες. Τι χαρά που δίνει το πλέξιμο τελικά!!!
Μετά από μερικά βράδια, φυσούσα στην κατασκευή "ποδαρακίων" και αποφάσισα να κάνω κάτι τολμηρό: ξήλωσα το πλεκτό μου και ξεκίνησα από την αρχή!!! (ναι, ναι και την αρχική αλυσίδα).  Τώρα πια έφτιαχνα ένα καλοκαιρινό τσαντάκι, ούτε μικρό ούτε μεγάλο, με αρκετά μακρύ λουράκι, από αυτά που χωράνε τα βασικά πράγματα (αν είστε απ' αυτές που κουβαλάνε την προίκα τους μαζί, δεν το συνιστώ).  
Χρησιμοποίησα βαμβακερό νήμα (το οποίο με δυσκόλεψε λιγάκι γιατί χωρίζανε οι κλωστές του) και χρειάστηκα 2,5 περίπου κουβάρια των 50γρ.  

Μετά από δύο εβδομάδες, περίπου, νυχτερινού πλεξίματος (είπαμε έχω και μικρό παιδί!), έφτιαξα ένα μεγάλο ορθογώνιο, που το δίπλωσα στα δύο και έτσι σχηματίστηκε το "σώμα" της τσαντούλας.  



Στο τελείωμα έκανα ένα σχέδιο που βρήκα εδώ και είναι ένα μάτσο ποδαράκια πιασμένα μαζί στην ίδια θηλειά. 


Για το λουράκι έβαλα 8 ποδαράκια στη σειρά κι άλλα 8 από πάνω κ.ο.κ. μέχρι που έγινε αρκετά μακρύ για το δικό μου γούστο. 



Να 'το λοιπόν το τσαντάκι μου το καλοκαιρινό, φτιαγμένο απ' τα χεράκια μου, ξάπλα στο τραπέζι του μπαλκονιού, 

 κι εδώ όρθιο, με το λουράκι του να κρέμεται όλο χάρη από τη μπαλκονόπορτα. 


Η συναρμολόγηση, η μπορντουρίτσα στο λουράκι και το διακοσμητικό λέλουδο, έγιναν από τη φίλη μου τη Μαιρούλα, την οποία ευχαριστώ πολύ και από εδώ. 




Κλείνω με ένα κοντινό πλάνο - δε χορταίνω να το κοιτάζω!!! (ψωνάραααααααααα)
Μπορεί να είναι απλό, αλλά είναι το πρώτο μου και καμαρώνω που κατάφερα να το φτιάξω. Σας φιλώ γλυκά και πάω να κοιμηθώ ευτυχισμένη. 

Να περνάτε καλά. 



Δευτέρα 20 Μαΐου 2013

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα βραβείο .....

Δεύτερο βραβειάκι στη γωνιά μου, αυτή τη φορά από τη Σταματία, που δηλώνει Μαμά και όχι μόνο και την ευχαριστώ πολύ, που με επέλεξε. Η Σταματία ζει στην πανέμορφη Ρόδο και διατηρεί blogoσπιτάκι ποικίλης ύλης. Για περάστε κι από εκεί - είναι καινούριο στη γειτονιά και αυτό το κορίτσι.

Το βραβείο που μου χάρισε είναι τούτο εδώ



 και απαιτείται να γράψω 11 πράγματα για μένα. Αρχίζω λοιπόν:


  1. Είμαι 44 χρονών  (μου κακοφαίνεται λιγάκι που μεγάλωσα γιατί αισθάνομαι 22), Αιγόκερως και Σαββατογεννημένη (πιάνουν οι ευχές και οι κατάρες μου).  
  2. Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, το ποτήρι το βλέπω πάντα μισογεμάτο και βάλε. 
  3. Είμαι από τους αρχαιότερους φοιτητές στο ΤΕΙ Αθήνας στο Τμήμα Τεχνολογίας Τροφίμων. Έχω περάσει από το 1988 και συνεχίζω να εγγράφομαι κανονικά, αλλά δεν δίνω μαθήματα. Μου μένουν 16 μαθήματα για να πάρω το πτυχίο μου και ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να αποφοιτήσω (αν δεν με διαγράψουν στο μεταξύ). 
  4. Μου αρέσουν τα γεμιστά και το "πιτόγυρο" το προτιμώ χωρίς τζατζίκι. 
  5. Εκτός από τη μετριοφροσύνη μου, μία από τις 136.489 αρετές μου είναι και η υπομονή.
  6. Είμαι φτωχή, πλην τίμια δημόσιος υπάλληλος. 
  7. Έχω την κακή συνήθεια να αναβάλλω τα πράγματα για την επόμενη ώρα, μέρα, βδομάδα κλπ. και τελικά τρέχω πανικόβλητη την τελευταία στιγμή. 
  8. Είμαι μαμά "κουκουβάγια", αλλά δεν φταίω εγώ - απλά έχω το καλύτερο παιδάκι του κόσμου.
  9. Αγαπώ πολύ τα ζώα, ιδιαίτερα τις γάτες (με μαγνήτιζαν από μωρό).
  10. Φοβάμαι τα έντομα γενικώς (ειδικά τις κατσαρίδες τις φοβάμαι ακόμα και ψόφιες). 
  11. Είμαι πολύ ξεροκέφαλη (θα κάνω αυτό που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό, ο κόσμος να χαλάσει) και το έχω πληρώσει ακριβά. 
Ουφ! Τελείωσα. 

Το δυσκολότερο της βραβειοδιαδικασίας είναι ότι πρέπει να βρω άλλα 11 blogs και να τα βραβεύσω, αλλά σχεδόν όλα τα blogοσπιτάκια που επισκέπτομαι, το έχουν πάρει και μάλιστα μερικοί πάνω από μια φορά και ίσως γίνω κουραστική. 
Στις προσεχείς μου επισκέψεις, θα προσπαθήσω να τσεκάρω από ποια σπιτάκια λείπει, θα κρατήσω σημειώσεις, σαν καλό πλεκτοκόριτσο που είμαι, και μόλις συμπληρώσω ένα σεβαστό αριθμό, θα κάνω τη σχετική ανακοίνωση - απονομή. Ωστόσο, μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα, θα αφήσω την πόρτα του blogοσπιτιού μου ορθάνοιχτη, και όποιος το επιθυμεί ας το πάρει το βραβειάκι. 

Επίσης, υπόσχομαι ότι η επόμενη ανάρτηση, (την οποία ελπίζω να φτιάξω σύντομα), θα είναι επιτέλους σχετική με το πλέξιμο. Αυτά από μένα. 

Να περνάτε καλά. 

Κυριακή 19 Μαΐου 2013

Το πρώτο μου Βραβείο

Έχουν περάσει αρκετές μέρες που δεν έχω κάνει καμία ανάρτηση. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι: λίγο οι διακοπές του Πάσχα που πήγαμε στο χωριό, λίγο το γεγονός ότι ακόμα μαζεύω χειμωνιάτικα ρούχα και βγάζω τα καλοκαιρινά, λίγο οι δουλειές στην αυλή που ήθελε ξεχορτάριασμα και περιποίηση γλαστρών και άλλες κηπουρικές δουλίτσες, λίγο το ένα, λίγο το άλλο, έμεινα πίσω στο blogging.  

Και να, σήμερα μου δόθηκε η ευκαιρία να αφιερώσω λίγο χρόνο στο blogογράφειν και τσουπ!!!! μου ήρθε βραβειάκι ουρανοκατέβατο και μάλιστα το πρώτο μου!!!! Το βραβείο μου το χάρισε η Μαρία από το ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ , και την ευχαριστώ πάρα, μα πάρα πολύ. Η Μαρία στη γωνιά της, περιγράφει με μοναδικό τρόπο την καθημερινότητά της και άλλες φορές με κάνει και γελάω, ενώ άλλες φορές με προβληματίζει. Αξίζει να διαβάσετε τις αναρτήσεις της. 

Ιδού λοιπόν το βραβειάκι μου, το ξεσκόνισα λίγο (μου το έχει χαρίσει κάμποσες μέρες τώρα, αλλά εγώ η ανεπρόκοπη τώρα αξιώθηκα να το παραλάβω) και σας το παρουσιάζω: 


                                             


 Και μετά την παρουσίαση του βραβείου, η πρώτη μου συνέντευξη - απάντηση στις ερωτήσεις που το συνοδεύουν: 


1. Τι σας οδήγησε να ξεκινήσετε το blog σας;
Εδώ και αρκετό καιρό, ψάχνοντας οδηγίες και tutorials για κατασκευές, ανακάλυψα τον κόσμο των blogs και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον. Έχω περάσει και συνεχίζω να περνάω πολλές ώρες διαβάζοντας καινούρια και παλιά θέματα και βρήκα ένα κάρο χρήσιμες ιδέες. Όταν ξεκίνησα το πλέξιμο, κάθε Κυριακή φωτογράφιζα το πλεκτό μου για να βλέπω την  εβδομαδιαία πρόοδο και να χαίρομαι (χαχαχαχχα). Ώσπου μια Κυριακή, μου ήρθε η ιδέα, αντί να μαζεύω τις φωτογραφίες μου σε 1 φάκελο του υπολογιστή, να τις μαζεύω στο δικό μου blog, προσθέτοντας και την ανάλογη πάρλα (που δυσκολεύτηκα, τι νήμα χρησιμοποίησα κλπ). Έτσι, με την πάροδο του χρόνου, θα φτιάξω το δικό μου  blog - άλμπουμ - αρχείο - ημερολόγιο (4 σε 1), νά 'χω να βλέπω εγώ, η κόρη μου όταν μεγαλώσει, κι όποιος άλλος έχει τη διάθεση.  

2. Ποιο το θέμα του blog σας/ με τι ασχολείται;
Μα με το πλέξιμο φυσικά! Αλλιώς τι σόι πλεκτοκόριτσο θα ήμουνα? 

3. Από που βρίσκετε την έμπνευσή σας;
Δεν χρειάζεται έμπνευση. Πλέκω, φωτογραφίζω, ποστάρω, σχολιάζω, τέλος. Χρόνος και όρεξη χρειάζεται. 

4. Σχεδιάζετε από πριν το περιεχόμενο του blog σας;
Για τις εισαγωγικές αναρτήσεις, έγραψα τα κείμενα μου πρώτα σε ένα τετράδιο και μετά τα αντέγραψα εδώ. Για τη συνέχεια, δεν ξέρω ακόμα τι θα κάνω. 

5. Έχετε νέες ιδέες για το blog σας;
Αμέτρητες!!!! Είναι τόσα πολλά τα σχέδια που έχω βρεί και θέλω να φτιάξω και να σας τα δείξω. 

6. Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας;
Με πληγώνετε με αυτή την ερώτηση! Πολύ λιγότερο από όσο θα ήθελα. Είμαι full time εργαζόμενη και μαμά μιας τσούπρας 2,5 χρονών. Όπως καταλαβαίνετε, παιδί και δουλειά, δεν μου αφήνουν πολύ ελεύθερο χρόνο, αλλά κάνω ότι μπορώ.  

7. Ποια είναι η καλύτερη στιγμή για εσάς να δημιουργήσετε;
Αργά το βράδυ, όταν έχουν τελειώσει οι υποχρεώσεις της ημέρας και η Στεφανία κοιμάται, στρογγυλοκάθομαι στον καναπέ και ξεκινάω το πλέξιμο. Αν έχει και καμιά καλή ταινία στην τηλεόραση, πλέκω βλέποντας, ή βλέπω πλέκοντας (χαχαχαχα) και ηρεμώ, γεμίζω μπαταρίες για την επόμενη ημέρα. Οι φωτογραφήσεις γίνονται την Κυριακή το μεσημέρι για 2 λόγους: α) Κοιμάται η Στεφανία και δεν μου βουτάει τη φωτογραφική μηχανή και β) έχει φυσικό φως και βοηθάει στο να βγαίνουν καλύτερες φωτογραφίες. ( η μηχανή δεν βοηθάει αλλά "no money", οπότε βολεύομαι με αυτήν που έχω). 

8. Τι θα θέλατε να ξέρει ο κόσμος για εσάς;
Τι θα ήθελε ο κόσμος να ξέρει για μένα? Ρωτήστε με κι εγώ θα σας τα πω όλαααα

9. Ποια είναι τα χόμπι σας;
Παλιότερα όταν ήμουν άγριο νιάτο (και τώρα νιάτο είμαι, αλλά ημέρεψα), ασχολιόμουν ερασιτεχνικά με το χορό. Τώρα, εκτός από το να σερφάρω στο διαδίκτυο, να blogάρω και να πλέκω με το βελονάκι, ασχολούμαι και με την κηπουρική (πρόσφατα αγόρασα ορμόνη ριζοβολίας από ένα φυτώριο και έκοψα από διάφορες αυλές και πλατείες μοσχεύματα, τα βούτηξα στην ορμόνη και τα έμπηξα σε ποτηράκια με χώμα). Επίσης μου αρέσουν τα παζλ, όπως και στην κόρη μου (τώρα φτιάχνουμε παιδικά με 5 κομμάτια, αλλά φιλοδοξούμε να φτιάξουμε ένα με 5.000 κομμάτια που το είχα ξεκινήσει αλλά το έκρυψα λόγω συνθηκών), οι πάσης φύσεως κατασκευές, η μαγειρική και το διάβασμα στην παραλία (κι αυτό το έκοψα λόγω συνθηκών και ξεκίνησα να παίζω με κουβαδάκια)

Αυτές ήταν οι ερωτήσεις που ρωτούσε το βραβείο. 

Τώρα κι εγώ με τη σειρά μου πρέπει να το χαρίσω σε άλλα μικρά και χαριτωμένα blogs με λιγότερα από 200 μέλη. Δεν θα βάλω πολλά γιατί σχεδόν όλοι το έχετε πάρει, διαλέγω λοιπόν αυτά : 


Συγχαρητήρια κορίτσια - και εις ανώτερα. 

Να περνάτε καλά. 

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Πως ξεκίνησαν όλα - Μέρος Δεύτερο

Εχμμμ....Γχουχ!Γκουχ! Καλησπέρα σας. 

Πριν προχωρήσω στη συνέχεια της ιστορίας, θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά, για τη συμμετοχή σας στη γωνίτσα μου (ε, αφού έχω blogοσπιτάκι σε blogογειτονιά, να μην είναι γωνία?). 
Έφτιαξα και μερικά πασχαλινά κουλουράκια, για να τσιμπολογάτε όσο διαβάζετε την ανάρτηση. 


.... Όσο κι αν προσπαθούσα εκείνο το βράδυ, δεν κατάφερα τίποτα εκτός από την αρχική θηλειά και να κάνω τα νεύρα μου κρόσια. Απογοητεύτηκα λίγο, είναι η αλήθεια αλλά δεν το έβαλα κάτω. 
Αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια. 

Το επόμενο πρωί, εκτός από το κινητό μου και τα κλειδιά μου, μέσα στην τσάντα μου βολεύτηκαν το νήμα και το βελονάκι. 
Συναντήθηκα με τη φίλη και συνάδελφο Μαίρη, η οποία είναι έμπειρη πλέχτρα και μου έδειξε μερικά βασικά πράγματα, όπως πως να κρατάω το βελονάκι (σαν πηρούνι), πως να κρατάω το νήμα (δεν μπορώ να το περιγράψω με λέξεις), να φτιάχνω αλυσιδάκια και πως γίνεται ένα ποδαράκι. 

Ο εγκέφαλός μου, μου ανακοίνωσε ότι δεν μπορούσε να επεξεργαστεί άλλες πληροφορίες και το μάθημα τελείωσε, άρχισε όμως το πρώτο μου πλεκτό (ένα πορτοφολάκι). 

Ακόμα και μετά το μάθημα, ζοριζόμουν αρκετά και έπλεκα με ρυθμούς χελώνας, το σημαντικό όμως είναι ότι έπλεκα!!!!!
Σιγά σιγά, βρήκα το δικό μου τρόπο να κρατάω το βελονάκι (σαν μαχαίρι), το νήμα βρήκε το δικό του τρόπο να κουρνιάζει στα δάχτυλά μου και η χελώνα ανέβασε ελαφρώς ταχύτητα. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ 

1. Αν τα βιντεάκια, τα σχεδιαγράμματα και οι αναλυτικές οδηγίες σας φαίνονται κινέζικα, βρείτε κάποιον γνωστό να σας δείξει μερικά απλά βήματα και μετά εξασκηθείτε και με τη βοήθεια του διαδικτύου. Είναι πιο εύκολο έτσι. 
2. Στην αρχή θα δυσκολευτείτε (άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο), αλλά μην τα παρατήσετε. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, θα εξοικειωθείτε με τη διαδικασία, η οποία είναι αφάνταστα  χαλαρωτική και διασκεδαστική. 

Εξάλλου, μόνο όταν αγγίξεις κάτι, αυτό σου αποκαλύπτεται πραγματικά. 

Να περνάτε καλά.

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Πως ξεκίνησαν όλα - Μέρος Πρώτο

Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη ανάρτηση, μέχρι πριν 2 μήνες περίπου, εγώ και το πλέξιμο ήμασταν εντελώς άγνωστοι.
Σερφάροντας στο διαδίκτυο κι ενώ ταυτόχρονα με είχε κυριεύσει, άνευ λόγου και αιτίας, η επιθυμία της δημιουργίας, ανακάλυψα στο youtube διάφορα καταπληκτικά video με τις πιο απίθανες κατασκευές.
Ε, κάπου πήρε το μάτι μου και κάτι υπέροχες πλεκτές τσάντες π.χ. αυτή
 Αυτό ήταν!!! Έπρεπε οπωσδήποτε να φτιάξω κι εγώ μια. Συνεπώς έπρεπε να μάθω να πλέκω. 
Χαχαχαχχαχαχα. 
Ξυπνούσα λοιπόν πρωί πρωί (πριν ξυπνήσει το καμάρι μου), έφτιαχνα μια γενναία δόση καφέ 
και ξεφύλλιζα τις διαδικτυακές σελίδες, με σκοπό να ανακαλύψω τα μυστικά του πλεξίματος, κυρίως με βελονάκι. 
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβανόταν και το βράδυ (μόλις κοιμόταν η Στεφανία μου), μόνο που άλλαζε το είδος του ροφήματος. 
Γρήγορα κατάλαβα, ότι με μερικές απλές (χμ....) κινήσεις, μπορείς να φτιάξεις υπέροχα πράγματα - από τσιμπιδάκια μέχρι κουβέρτες - αρκεί να έχεις όρεξη, υπομονή, φαντασία, νήμα και βελονάκι. 
Η επόμενη κίνησή μου, ήταν να πάω για ψώνια. Πήγα λοιπόν σε ένα κεντρικό κατάστημα στην Ευαγγελιστρίας κι εκεί μια εξυπηρετικότατη κυρία με βοήθησε να διαλέξω το νήμα που χρειαζόταν για την τσάντα που ήθελα να φτιάξω και το κατάλληλο βελονάκι. 
Αφού πλέον είχα όλα όσα χρειάζονται για να αρχίσω, προσπάθησα, γεμάτη ενθουσιασμό, να πλέξω την πρώτη μου αλυσίδα, αλλά ..... τζίφος!!!
Το νήμα δεν ήταν συνεννοήσιμο, τα δάχτυλά μου δήλωσαν άγνοια και δεν μπορούσαν να το συγκρατήσουν μεταξύ τους και το βελονάκι παρακολουθούσε ατάραχο και γελούσε...

Συνεχίζεται............



Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Να συστηθούμε?

Είμαι η Άννα ή αλλιώς Πλεκτοκόριτσο. Με βάφτισαν έτσι τα κορίτσια στη δουλειά και νομίζω ότι μου ταιριάζει το όνομα. 

Ξεκίνησα να πλέκω με βελονάκι, μόλις πριν 2 μήνες και πραγματικά κόλλησα!!! Πλέκω όποτε μου δοθεί η ευκαιρία (στη στάση περιμένοντας το λεωφορείο, μέσα στο μετρό, στην ουρά της Δ.Ε.Η., στο σαλόνι ...του οδοντίατρου κλπ). 

Μένω σε ένα μικρό σπίτι μαζί με την 2χρονη κόρη μου τη Στεφανία. 

Εκτός από την κόρη μου και το πλέξιμο, ασχολούμαι κατά καιρούς με τα λουλούδια, το χορό, τα παζλ, τις κατασκευές, τη μαγειρική και το internet φυσικά (έχω φυτέψει αμέτρητα ζαρζαβατικά στο Farmville του Facebook). 

Αρχάρια λοιπόν στο πλέξιμο αλλά και στο blogging (σε αυτό κι αν είμαι αρχάρια!!!!!), θα καταγράφω εδώ τις εμπειρίες μου, κρατώντας έτσι ένα διαδικτυακό αρχείο - κατά κάποιο τρόπο. 

Φτάνει όμως για σήμερα. Την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να δημοσιεύσω και φωτογραφίες (χαχαχαχα εδώ γελάμε, γιατί δεν έχω ιδέα). 

Μέχρι τότε να περνάτε καλά


Πλεκτοκόριτσο