Σελίδες

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Πως ξεκίνησαν όλα - Μέρος Δεύτερο

Εχμμμ....Γχουχ!Γκουχ! Καλησπέρα σας. 

Πριν προχωρήσω στη συνέχεια της ιστορίας, θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά, για τη συμμετοχή σας στη γωνίτσα μου (ε, αφού έχω blogοσπιτάκι σε blogογειτονιά, να μην είναι γωνία?). 
Έφτιαξα και μερικά πασχαλινά κουλουράκια, για να τσιμπολογάτε όσο διαβάζετε την ανάρτηση. 


.... Όσο κι αν προσπαθούσα εκείνο το βράδυ, δεν κατάφερα τίποτα εκτός από την αρχική θηλειά και να κάνω τα νεύρα μου κρόσια. Απογοητεύτηκα λίγο, είναι η αλήθεια αλλά δεν το έβαλα κάτω. 
Αποφάσισα να ζητήσω βοήθεια. 

Το επόμενο πρωί, εκτός από το κινητό μου και τα κλειδιά μου, μέσα στην τσάντα μου βολεύτηκαν το νήμα και το βελονάκι. 
Συναντήθηκα με τη φίλη και συνάδελφο Μαίρη, η οποία είναι έμπειρη πλέχτρα και μου έδειξε μερικά βασικά πράγματα, όπως πως να κρατάω το βελονάκι (σαν πηρούνι), πως να κρατάω το νήμα (δεν μπορώ να το περιγράψω με λέξεις), να φτιάχνω αλυσιδάκια και πως γίνεται ένα ποδαράκι. 

Ο εγκέφαλός μου, μου ανακοίνωσε ότι δεν μπορούσε να επεξεργαστεί άλλες πληροφορίες και το μάθημα τελείωσε, άρχισε όμως το πρώτο μου πλεκτό (ένα πορτοφολάκι). 

Ακόμα και μετά το μάθημα, ζοριζόμουν αρκετά και έπλεκα με ρυθμούς χελώνας, το σημαντικό όμως είναι ότι έπλεκα!!!!!
Σιγά σιγά, βρήκα το δικό μου τρόπο να κρατάω το βελονάκι (σαν μαχαίρι), το νήμα βρήκε το δικό του τρόπο να κουρνιάζει στα δάχτυλά μου και η χελώνα ανέβασε ελαφρώς ταχύτητα. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ - ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ 

1. Αν τα βιντεάκια, τα σχεδιαγράμματα και οι αναλυτικές οδηγίες σας φαίνονται κινέζικα, βρείτε κάποιον γνωστό να σας δείξει μερικά απλά βήματα και μετά εξασκηθείτε και με τη βοήθεια του διαδικτύου. Είναι πιο εύκολο έτσι. 
2. Στην αρχή θα δυσκολευτείτε (άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο), αλλά μην τα παρατήσετε. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, θα εξοικειωθείτε με τη διαδικασία, η οποία είναι αφάνταστα  χαλαρωτική και διασκεδαστική. 

Εξάλλου, μόνο όταν αγγίξεις κάτι, αυτό σου αποκαλύπτεται πραγματικά. 

Να περνάτε καλά.

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Πως ξεκίνησαν όλα - Μέρος Πρώτο

Όπως ανέφερα και στην προηγούμενη ανάρτηση, μέχρι πριν 2 μήνες περίπου, εγώ και το πλέξιμο ήμασταν εντελώς άγνωστοι.
Σερφάροντας στο διαδίκτυο κι ενώ ταυτόχρονα με είχε κυριεύσει, άνευ λόγου και αιτίας, η επιθυμία της δημιουργίας, ανακάλυψα στο youtube διάφορα καταπληκτικά video με τις πιο απίθανες κατασκευές.
Ε, κάπου πήρε το μάτι μου και κάτι υπέροχες πλεκτές τσάντες π.χ. αυτή
 Αυτό ήταν!!! Έπρεπε οπωσδήποτε να φτιάξω κι εγώ μια. Συνεπώς έπρεπε να μάθω να πλέκω. 
Χαχαχαχχαχαχα. 
Ξυπνούσα λοιπόν πρωί πρωί (πριν ξυπνήσει το καμάρι μου), έφτιαχνα μια γενναία δόση καφέ 
και ξεφύλλιζα τις διαδικτυακές σελίδες, με σκοπό να ανακαλύψω τα μυστικά του πλεξίματος, κυρίως με βελονάκι. 
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβανόταν και το βράδυ (μόλις κοιμόταν η Στεφανία μου), μόνο που άλλαζε το είδος του ροφήματος. 
Γρήγορα κατάλαβα, ότι με μερικές απλές (χμ....) κινήσεις, μπορείς να φτιάξεις υπέροχα πράγματα - από τσιμπιδάκια μέχρι κουβέρτες - αρκεί να έχεις όρεξη, υπομονή, φαντασία, νήμα και βελονάκι. 
Η επόμενη κίνησή μου, ήταν να πάω για ψώνια. Πήγα λοιπόν σε ένα κεντρικό κατάστημα στην Ευαγγελιστρίας κι εκεί μια εξυπηρετικότατη κυρία με βοήθησε να διαλέξω το νήμα που χρειαζόταν για την τσάντα που ήθελα να φτιάξω και το κατάλληλο βελονάκι. 
Αφού πλέον είχα όλα όσα χρειάζονται για να αρχίσω, προσπάθησα, γεμάτη ενθουσιασμό, να πλέξω την πρώτη μου αλυσίδα, αλλά ..... τζίφος!!!
Το νήμα δεν ήταν συνεννοήσιμο, τα δάχτυλά μου δήλωσαν άγνοια και δεν μπορούσαν να το συγκρατήσουν μεταξύ τους και το βελονάκι παρακολουθούσε ατάραχο και γελούσε...

Συνεχίζεται............



Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Να συστηθούμε?

Είμαι η Άννα ή αλλιώς Πλεκτοκόριτσο. Με βάφτισαν έτσι τα κορίτσια στη δουλειά και νομίζω ότι μου ταιριάζει το όνομα. 

Ξεκίνησα να πλέκω με βελονάκι, μόλις πριν 2 μήνες και πραγματικά κόλλησα!!! Πλέκω όποτε μου δοθεί η ευκαιρία (στη στάση περιμένοντας το λεωφορείο, μέσα στο μετρό, στην ουρά της Δ.Ε.Η., στο σαλόνι ...του οδοντίατρου κλπ). 

Μένω σε ένα μικρό σπίτι μαζί με την 2χρονη κόρη μου τη Στεφανία. 

Εκτός από την κόρη μου και το πλέξιμο, ασχολούμαι κατά καιρούς με τα λουλούδια, το χορό, τα παζλ, τις κατασκευές, τη μαγειρική και το internet φυσικά (έχω φυτέψει αμέτρητα ζαρζαβατικά στο Farmville του Facebook). 

Αρχάρια λοιπόν στο πλέξιμο αλλά και στο blogging (σε αυτό κι αν είμαι αρχάρια!!!!!), θα καταγράφω εδώ τις εμπειρίες μου, κρατώντας έτσι ένα διαδικτυακό αρχείο - κατά κάποιο τρόπο. 

Φτάνει όμως για σήμερα. Την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να δημοσιεύσω και φωτογραφίες (χαχαχαχα εδώ γελάμε, γιατί δεν έχω ιδέα). 

Μέχρι τότε να περνάτε καλά


Πλεκτοκόριτσο