Σελίδες

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2014

Μαμά, χτες μεγάλωσα!!!

Είναι μία από τις αμέτρητες καθημερινές ατάκες της κόρης μου Στεφανίας, η οποία είναι 3,5 χρονών.


Δεν τις θυμάμαι όλες, αλλά να μερικές που πρόλαβα να καταγράψω στο τεφτέρι μου, πριν χαθούν από το κουρκουτιασμένο μου μυαλό: 

  • Μαμά, τρύπησε η τρύπα!!!
  • Αυτά τα πατατάκια δεν είναι για μαμάδες. Είναι για κορίτσια....
  • Σου αγαπίζω (=χαϊδεύω) το χεράκι μανούλα. Αγάπησε μου κι εσύ το δικό μου...
  • Δεν μου αρέσουν τα κρεμμυδάκια. Με κάβουνε (=καίνε)!!! 
  • Κλείνοντας την πόρτα του μπάνιου, έπιασε τα δαχτυλάκια του ποδιού της, στο κάτω μέρος της πόρτας. Πόνεσε το κορίτσι μου, ήρθε κλαίγοντας στην αγκαλιά μου και μου πετάει το εξής θεϊκό: "Μαμάααα, με πάτησε η πόρτα!!!! Να τη μαλώσεις..."
  • Φουσκώνοντας ένα μπαλόνι έσκασε. Το πήρα να το πετάξω κι εκείνη το πήρε από τα χέρια μου λέγοντας: "Δεν πειράζει μαμά. Δεν είναι πολύ σκασμένο. Λίγο είναι.."
  • Οι κουμπάροι μας, μετακόμισαν στην επαρχία, πρόσφατα (άτιμη κρίση). Η Στεφανία άκουσε τη συνομιλία στο τηλέφωνο και μετά ήρθε σκεφτική και με ρώτησε: 
           Στεφανία: Μαμά, που πήγε ο Χρόνης και ή Γωγώ?
           Εγώ: Στη Φλώρινα κορίτσι μου.
           Στεφανία: Και που μένουνε?
           Εγώ: Στο σπίτι τους. 
           Στεφανία: Και πως το ξεκολλήσανε από την άλλη μεριά? (δηλ. την άλλη
           πόλη)


  • Και μια τελευταία σχετική με το πλέξιμο (το οποίο έχω αμελήσει αυτή την εποχή, αφού έχω γίνει "Κηποκόριτσο"): "Μαμά, όταν μεγαλώσω και γίνω σαν κι εσένα, θα πλέκω κι εγώ. Μου αρέσει πολύ το πλέκωμα (=πλέξιμο)".
Σας φιλώ γλυκά.

Να περνάτε καλά και να βολτάρετε αβέρτα!!!!! 

Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

Τα λουλούδια της αυλής μου

Εκτός από το πλέξιμο, άλλη μια αδυναμία μου είναι τα λουλούδια. Το σπίτι μας έχει μια μικρή αυλή, στην οποία έχω αραδιάσει  πολλές γλάστρες, μικρές και μεγάλες με διάφορα είδη φυτών. Μαζί με τη Στεφανία, περνάμε αρκετές ώρες στην αυλή. Εκείνη παίζει πότε με τα κουβαδάκια της και τα χώματα, πότε με το ποδήλατό της και μερικές φορές με βοηθάει στο πότισμα. Εγώ παίζω με τα λουλούδια στις γλάστρες μου, τα ποτίζω, τα περιποιούμαι κι εκείνα μεγαλώνουν κι ανθίζουν και σκορπάνε απλόχερα τα χρώματα και τα αρώματά τους.
Σας παρουσιάζω μερικά από τα ανθισμένα αυτής της εβδομάδας:

 Η ορτανσία μου – Την αγόρασα, πέρυσι,  φορτωμένη λουλούδια. Άνθισε και φέτος, αν και μικρούλα και μου έδωσε μεγάλη χαρά, γιατί έχει τη φήμη του «δύσκολου» φυτού.






Οι ιβίσκοι μου – Αγαπημένα λουλούδια, ανθίζουν ασταμάτητα μέχρι να κρυώσει ο καιρός και σε κάθε ανθοέκθεση που επισκέπτομαι, αγοράζω κι έναν να βρίσκεται.

                          
Μια μικρή ροζ κάλα – Είναι καινούργια στην παρέα και δεν ξέρω πολλά για την καλλιέργειά της, αλλά είναι πανέμορφη και ελπίζω να τη χαίρομαι για πολλά χρόνια.

                                               


Euhorbia millii ή αλλιώς αγκάθι του Χριστού – Είναι γεμάτο από μικρά κόκκινα λουλουδάκια, εδώ και πολύ καιρό. Θέλει ήλιο για να μεγαλουργήσει.

                           
Για το τέλος, άφησα την πανέμορφη ορχιδέα μου, η οποία με έκανε πολύ περήφανη με την ανθοφορία της, γιατί όταν την πήρα στα χέρια μου όχι απλά δεν ήταν ανθισμένη, αλλά ήταν σε κακά χάλια λόγω λανθασμένων χειρισμών.
Με τη βοήθεια και τις συμβουλές  των μελών της Ελληνικής Εταιρείας Φίλων της Ορχιδέας, κατάφερα να τη σώσω και να την κάνω να ανθίσει.
Υπάρχουν κι άλλα φυτά στην αυλή που θέλουν να ποζάρουν στο φακό και να τα γνωρίσετε, αλλά δεν προλαβαίνω τώρα. Η στοίβα με τα ασιδέρωτα έχει γίνει τεράστια και απειλεί να με πλακώσει!!!!

Σας φιλώ γλυκά και μέχρι την επόμενη φορά….  να περνάτε καλά!!!